Python Place

	  		 

INTRO 
E 
E  F 

verse 1 
F#                                      A          B7                  E      F 
 De zon begint onder te gaan terwijl de kilometers onder m'n voeten wegvreten 
F#                                   A                B7                  E    
 En de wereld doet rose aan onder de rooie bal die de wolken heeft gespleten 
      A         E          B7          E 
En de kleuren beduiden het eind van de dag 
       F#m                 B7 
Dat ik het toch allemaal beleven mag 
            A               E                  F#m          B7 
Maar in het pytonplace van Drenthe vergeet men elk jaar de lente 
      A          E              A             E 
En de zaaleigenares bied mij kalmeringspillen aan 
      A            E          B7         E 
En de dorpsmeisjes zijn quasi preuts en deugdzaam 
        A          E    B7      E 
Maar synthetisch worden zal ik nooit 
       A             E             B7       E 
Ook al is dat bij de plastic horde bijna voltooid 
F 

verse 2 
F#                               A                   B7                  E      F 
 De bloemen breken weer door het laatste ijs van dit jaar want het gaat dooien 
F#                                      A               B7               E    
 En de mensen lachen hartelijk omdat ze deze winter weer hebben zitten klooien 
        A       E      B7     E 
Want de zonnestralen boven de planeet  
      F#m          B7 
Maken de smalste steegjes breed 
      A                 E             F#m                    B7    
En de turken zitten al buiten met hun hebben, hun houwe, hun duiten 
      A          E           A          E 
En de mensen die sjouwen met bomen en grond 
          A      E      B7          E 
Alsof die barre winter niet meer bestond 
            A               E           B7    E 
En voor een paar maanden vergeet men de wintertijd 
          A        E           B7      E 
Die zo'n vreemde invloed heeft op onze vlijt 
F 

verse 3 
F#                                        A                B7              E      F 
 In de herfst sterven dertig procent meer mensen dan in de andere jaargetijden 
F#                                             A                     B7               E    
 En toch lijkt me de lente de beste tijd om de geest van het tijdelijk leed te bevrijden 
            A        E      B7     E 
Want als de zon hoog aan de hemel staat  
       F#m                B7 
draagt moeder aaarde haar feestgewaad 
   A                  E                   F#m                  B7    
En zo wil ik afscheid nemen, laat mij een goeie herinnering meenemen 
       A           E                A           E 
Van de tijd dat ik doolde langs het groen en de zee 
          A           E           B7          E 
En al die heerlijke gevoelens die neem ik dan mee 
      A                E      B7              E 
En misschien kan ik er ergens nog wel wat mee doen 
            A              E    B7         E 
Mits ik het leven nog eens over zou moeten doen 
F 

verse 4 
F#                                    A                        B7                 E         F 
 De kinderen verdwijnen langzaam maar zeker om plaats te maken voor tienjarige volwassenen 
F#                                        A                B7                     E    
 Wat zijn ze beangstigend beleerd met overbodige feiten terwijl ze de wijsheid verbrassen 
       A             E                  B7      E 
Nee ze zullen moeten vechten voor een relaxed bestaan 
                  F#m                    B7 
Willen ze niet op veertigjarige leeftijd ondergaan 
         A                                E               F#m                                  B7    
Want bij mij uit de klas ken ik leeftijdgenoten die nu al plaats gemaakt hebben voor de groene zoden 
       A           E            A          E 
En dat is toch wel vroeg of het echt nodig is 
     A           E            B7       E 
Betwijfel ik ten zeerste, het is een gemis 
    A          E          B7        E 
Aan inzicht hoever je als mens kunt gaan 
        A           E              B7           E 
Leer je dat niet op tijd, ga je er voor je tijd aan 
F 

VERSE 5 
F#                                                     A                B7                  E      F 
 Maar elk jaar als de lente ons verrast wordt het weer tijd om over een tripje te gaan denken 
F#                                       A                 B7                     E    
 Omdat we de natuur wel eens mogen laten weten wat voor aandacht we aan haar schenken 
         A        E     B7     E 
En op de drassige paden van de Peel  
   F#m            B7 
Hervinden wij het leefgareel 
          A              E               F#m                  B7    
Dat reeds zolang werd vergeten de mensen hebben het niet geweten 
        A            E          A        E 
Dat met alles wat ze hebben ongelukkiger zijn 
       A              E                B7              E 
Dan de Indiërs zonder spadde, daardoor zijn z'n zorgen klein 
           A               E               B7         E 
Er is geen zinnig woord te zeggen over het westers patroon 
              A           E              B7          E 
Wat men ons gelaten heeft is ontstellend weinig maar schoon 
F 

SOLO (hele coupletblok) 
F#  2x 
A     
B7 
E     
E  E F 
F#  2x 
A     
B7 
E   2x 
A   E 
B7  E 
F#m 
B7 
A 
E 
F#m 
B7 
A   E  \ 
A   E   \ 2x 
A   E   / 
B7  E  / 
E 
E  E F 

End on F#